s. Małgorzata Lekan

Urodziłam się 26 lipca 1976 roku w Poznaniu w rodzinie Hanny i Grzegorza Lekan. Wraz z moim rodzeństwem bratem Maciejem i siostrą Karoliną wychowywaliśmy się w cukrowniczym Tucznie. Totam uczęszczaliśmy do Szkoły Podstawowej, a później stamtąd dojeżdżaliśmy do I LO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. 4 lata szkoły średniej, którą rozpoczęłam tuż po przyjęciu sakramentu bierzmowania, wspominam jak piękny okres nie tylko zdobywania wiedzy o świecie czy budowania relacji rówieśniczych, ale także, a może szczególnie, jako okres poznawania Chrystusa i wspólnoty Kościoła. Pomogła mi w tym całoroczna formacja oazowa, na którą dojeżdżałam do Inowrocławia, wakacyjne 15- dniowe rekolekcje, a także posługa animatorki w grupie przy parafii.

Czas liceum był dla mnie także czasem wsłuchiwania się w głos Boga i rozeznawania powołania.
Na jego ostatnim odcinku odwiedziłam klasztor Sióstr Dominikanek w Krakowie, gdzie po raz pierwszy dowiedziałam się, że veritas, czyli prawda, to główna dewiza życia osobistego i przepowiadania dla biało-czarnych naśladowców św. Dominika de Gouzman. Prawda mnie zachwyciła! A to, że Dominikanki poznają ją na trzy sposoby (przez studia i modlitwę, a także poprzez pracę pośród najbardziej potrzebujących), tylko potwierdziło ten wewnętrzny głos.

Moje pragnienie pójścia śladami Prawdy materializuje się od roku 1997, kiedy to złożyłam pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Sióstr św. Dominika po dwóch latach formacji. Niebawem zostałam posłana na studia dzienne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, skąd po dwóch latach wyleciałam do Stanów Zjednoczonych na stypendium do Gannon University w Erie w stanie Pensylwania. Tam rozpoczęła się moja 9-letnia amerykańska przygoda, którą kontynuowałam na Franciscan University of Steubenville w Ohio. Po ukończeniu studiów magisterskich z teologii, a w trakcie studiów z counselingu psychologicznego złożyłam profesję wieczystą w klasztorze macierzystym w Tarnobrzegu-Wielowsi w 2005 r. Zaraz po nich wróciłam do USA, tym razem do Domu Prowincjalnego na przedmieściach Chicago, gdzie pracowałam jako promotor powołań, wychowawca pierwszych amerykańskich kandydatek do Zgromadzenia, duszpasterz młodzieży, dyrektor domu rekolekcyjnego oraz katechetka w amerykańskiej i polonijnej szkole.

W roku 2010 wróciłam do Polski, gdzie współtworzyłam dominikańskie wspólnoty w Kielcach, Warszawie, Kłodzku i obecnie Krakowie. W międzyczasie uzyskałam magisterium z teologii wraz z przygotowaniem pedagogicznym w KUL, magisterium z anglistyki na Wszechnicy Polskiej w Warszawie oraz ukończyłam studia podyplomowe z Zarządzania Oświatą na UKSW.
Przez 9 lat moja posługa duszpasterska skupiła się na pracy katechetycznej w szkołach średnich, gdzie
z ogromną satysfakcją uczyłam religii po polsku i po angielsku w programie matury międzynarodowej oraz języka angielskiego. Od roku 2020 jestem posłana do fascynującej i nowatorskiej posługi głoszenia i ewangelizacji szczególnie do kobiet. A robię to poprzez autorskie warsztaty samorozwojowe, głoszenie konferencji, rekolekcji, obecność w mediach, a także poprzez publikacje książkowe.

Parafia Złotniki Kujawskie to dla mnie przede wszystkim parafia moich rodziców i siostry z jej rodziną. Nigdy nie dane mi było w Złotnikach mieszkać, gdyż rodzina przeprowadziła się z Tuczna w czasie, gdy ja byłam już w Zgromadzeniu. Niezwykle jednak cenię jej gościnne progi zawsze, gdy odwiedzam moją rodzinę.

W sposób szczególny wspominam ciepło ks. prałata Kozińskiego, jako mądrego i wrażliwego gospodarza parafii oraz jego pierwszego następcę
ks. Jędrusika, który zawsze witał mnie jak swoją parafiankę wdzięczny za dar mojego dominikańskiego powołania.
Modlę się, by w 100-lecie swojego istnienia parafia Złotniki odkryła na nowo jak wielką łaską jest być zaproszonym do przyjaźni z Chrystusem. Dla mnie to codzienna radość i przywilej, że mogę iść przez życie w sposób pewny i bezpieczny, bo Bóg jest blisko.